Goud in 2024: Een jaar van uiteenlopende vraag en veerkrachtige aantrekkingskracht

De wereldwijde goudmarkt in 2024 werd gevormd door een mix van contrasterende trends en verschuivende dynamieken, die zowel de veranderende prioriteiten van centrale banken als de veranderende voorkeuren van consumenten weerspiegelen. De vraag van centrale banken naar goud bleef een centrale kracht, met Polen als de verrassende leider in aankopen voor het jaar. De Poolse centrale bank kocht in november maar liefst 89,5 ton goud, veel meer dan traditionele zwaargewichten als China, India en Turkije. China hervatte de aankoop van goud in november en december en kocht in die twee maanden in totaal 14,3 ton, maar zijn cumulatieve aankopen voor het jaar bleven met 33,9 ton bescheiden in vergelijking met het totaal van Polen. India en Turkije leverden ook aanzienlijke bijdragen aan de markt, door consequent elke maand goud aan te kopen, ondersteund door voortdurende inspanningen om zich in te dekken tegen devaluatie van de munteenheid. Polen, Turkije, India en China waren samen goed voor een indrukwekkende 72% van de totale vraag naar goud van de centrale banken, die in november 270,8 ton bedroeg. Deze patronen benadrukken het groeiende belang van goud als middel voor reservediversificatie, vooral voor landen die worstelen met zwakke valuta's in het licht van de relatieve kracht van de Amerikaanse dollar.

China's terugkeer naar goudaankopen, hoewel opmerkelijk, weerspiegelt een meer voorzichtige en strategische aanpak in vergelijking met andere landen. De stijging van de yuan sinds oktober stelde China in staat om belangrijke aankopen eerder in het jaar uit te stellen, in tegenstelling tot India en Turkije, waarvan de valuta's onder aanhoudende neerwaartse druk bleven staan. Deze divergentie onderstreept de bredere economische en geopolitieke krachten die het gedrag van centrale banken bepalen, waarbij goud steeds meer wordt gezien als niet alleen een opslagplaats van waarde, maar ook als een kritieke afdekking tegen zowel inflatiedruk als geopolitieke instabiliteit.

Op het bredere beleggingsfront heeft het gedrag van goud in het licht van stijgende obligatierentes de traditionele verwachtingen getart. Na een scherpe daling van de Amerikaanse 10-jaars obligatierente eerder in het jaar, veerde deze tegen het einde van het jaar op tot 4,67%, wat samenviel met geopolitieke schokken zoals de herverkiezing van Donald Trump en de lager dan verwachte kans op renteverlagingen door de Federal Reserve. Historisch gezien zou een dergelijke stijging van de obligatierente de aantrekkingskracht van goud als niet-renderend actief verzwakken. In plaats daarvan hebben inflatieangst, voorzichtige retoriek van centrale banken en toenemende geopolitieke onzekerheid een scherpe stijging van de goudprijs ondersteund. In december steeg goud gestaag van $2.615/oz naar $2.697/oz, ondanks de aanpassing van de markt aan hogere rendementen. Deze ongewone dynamiek weerspiegelt de toegenomen rol van goud als veilige haven, zelfs nu traditionele factoren zoals obligatierendementen wat van hun voorspellende kracht verliezen in deze volatiele omgeving.

De vraag van consumenten naar goud liet echter een veel meer regionaal en gefragmenteerd beeld zien. Terwijl Aziatische kopers fysiek goud bleven kopen op recordniveaus, gestimuleerd door culturele voorkeuren en groeiende rijkdom in de regio, trokken westerse beleggers zich terug. In de VS registreerde de Munt een duizelingwekkende daling van 59% in de verkoop van gouden munten ten opzichte van 2023, met een verkoop van slechts 412.000 ounces goud in heel 2024. Deze daling staat in schril contrast met de 1 miljoen ounces die het jaar ervoor werden verkocht en laat zien hoe de recordhoge prijzen in 2024 westerse investeerders afschrikten om de markt op te gaan. De prestaties van de U.S. Mint weerspiegelen die van de Perth Mint in Australië, waar de verkoop met 41% daalde. De secundaire markten voor edelmetaal bleven echter robuust, omdat veel bestaande beleggers probeerden te profiteren van de hoge prijzen door hun posities te verkopen. Danielle Oliari van CNT Depository constateerde een sterke activiteit op de secundaire markt en benadrukte het belang ervan om aan de vraag te voldoen bij een zwakke primaire productie.

De Britse Royal Mint doorbrak deze neerwaartse trend en zag een opmerkelijke opleving in de vraag gedurende het jaar. De inkomsten uit de verkoop van ongemunt goud stegen in 2024 met 47% ten opzichte van 2023, waarbij het laatste kwartaal bijzonder sterk was. Een stijging van 56% in de verkoop tijdens de laatste drie maanden van het jaar onderstreepte de toegenomen interesse in veilige havenactiva te midden van de economische onzekerheid en geopolitieke spanningen. Bovendien duidt een jaarlijkse stijging van 12% van het totale aantal edelmetaaltransacties op de website van de Royal Mint op een hernieuwde focus van Britse consumenten op belastingefficiënt beleggen en strategische portefeuillediversificatie. Dit verschil tussen de dalende verkoop in de VS en Australië en de stijgende Britse vraag laat zien hoe regionale economische omstandigheden en het beleggerssentiment de trends op de goudmarkt aanzienlijk kunnen beïnvloeden.